Hey! Wat leuk dat je deze eerste blog van mij aan het lezen bent! Voordat ik ga beginnen met het schrijven van blogs over verschillende onderwerpen, leg ik eerst even uit waarom ik aan het bloggen ben geslagen. 

Ik ben begonnen met een blog om mijn gedachten wat te verzetten. Er zit namelijk een kleine frummel in mijn buik, althans klein, inmiddels al zo groot als een fruitvlaai, aubergine of maltezerpuppy. (Ja ik heb een typische zwangerschapsapp waar ik precies kan zien hoe groot hij is in fruitsoorten, dierensoorten en snoep.) Maargoed, deze kleine fruitvlaai vraagt nogal wat van mijn lichaam. Ik heb, zeg maar, net wat minder mazzel. Waar ik eerst alleen infusen bij Grey’s Anatomy zag, zat er de afgelopen tijd een aantal keer één in mijn eigen arm. En nee, deze werd niet aangebracht door McDreamy. Om een lang verhaal kort te maken: ik kan moeilijk lopen, niet lang stilstaan, niet lang zitten en val zo nu en dan letterlijk om. Ik heb de hele dag pijn en af en toe het idee dat mijn longinhoud met 80% is afgenomen. M’n blaas en nieren gaan niet zo lekker (ben je het al zat?) en ik kom nogal wat tekort aan bepaalde stoffen. En dat allemaal door die maltezerpuppy in mijn buik. “Je vergeet alles als hij er eenmaal is.” Ja, oké, laten we dat maar hopen dan. Het is best pittig maar gelukkig heb ik mijn vriend die mij er letterlijk doorheen sleept en mijn lieve ouders, broer en vriendinnen.

Ik merk dat m’n relatie verandert. Ik moet op mijn vriend kunnen bouwen. Gelukkig kan ik dat op hem. Hij is precies de man die ik dacht dat hij zou zijn in dit soort vervelende situaties. Hij is er om mij letterlijk te dragen als de pijn teveel is, of ‘s nachts eruit te gaan als het lopen niet lukt, hij houdt mijn hand vast als ik in een ziekenhuisbed lig maar ook samen op de bank. Je relatie gaat dieper als je ook minder leuke dingen meemaakt samen. Dat hebben wij de afgelopen 2,5 jaar ervaren. De gedachte dat dingen altijd erger kunnen zit gelukkig in mijn hoofd. Het klinkt wat dramatisch, zo voelt het soms ook echt maar het kan zoveel erger.  Als deze zwangerschap voorbij is dan zullen deze problemen ook voorbij gaan.

Mijn leven stond van de ene op de andere dag op zijn kop. Van fulltime werken, wat studeren en in het weekend leuke uitstapjes maken, moet ik nu de tijd op de bank doden met leesvoer en seizoenen Grey’s Anatomy. Dat vind ik te weinig. Ik merk dat ik wat uitdaging nodig heb, vooral geestelijk. Daarom lijkt mij een blog een goed idee! Het maken van een eigen website. Het schrijven van teksten. Het testen van producten en daarover schrijven. Of over onderwerpen schrijven die mij simpelweg interesseren. Daarnaast vind ik het maken van mooie content, grafische ontwerpen maken en foto’s schieten erg leuk. 

Ondanks het verhaal hierboven ben ik optimistisch. Ik hoop op de goede dagen leuke dingen te blijven doen. Nog 16 weekjes (als verkleinwoord klinkt het wat minder lang) en dan kan ik die kleine aubergine in mijn armen vasthouden. Dan kunnen wij lekker met z’n drieën gaan genieten van de zomer en van elkaar.